8 دسامبر 225- هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین اختلال نقص توجه/ بیش‌ فعالی (ADHD)، دیابت ملیتوس نوع ۱(T1D)  و بیماری ‌های قلبی–عروقی همراه در بزرگسالان بود.

محققان نسخه ی 1.1 پرسشنامه ی مقیاس خود گزارشی بزرگسالان(ASRS)  برای علائم ADHD را به ‌صورت الکترونیکی برای ۲۰۶۹بزرگسال مبتلا بهدیابت نوع  یک ارسال نمودند. سپس اطلاعات مربوط به مشکلات قلبی–متابولیکی، نتایج آزمایشگاهی و امتیازهای افسردگی PHQ-2/PHQ-9  را از پرونده الکترونیک پزشکی این افراد استخراج کردند.

 در مجموع ۲۹۲ نفر (۱۴.۱ درصد) به این پرسشنامه پاسخ دادند و ۲۷۹ نفر اجازه استخراج داده‌ های پزشکی را به محققان دادند. میانگین سن شرکت‌ کنندگان ۴۷.۴سال (انحراف معیار ±۱۸.۹) بود؛ ۶۴.۲ درصد زن، ۹۵.۷ درصد سفیدپوست غیرهیسپانیک، و میانگینHbA1c  برابر با ۷.۷ درصد (±۱.۵) بود.

از میان ۲۷۳ نفر که پرسشنامهASRS  را تکمیل کردند، ۸۷ نفر معیارهایADHD  را داشتند(ASRS  مثبت، ۳۱.۹ درصد) و ۴۲ نفر (۱۵.۴ درصد) تشخیصADHD  را داشته و یا دارویی برای ADHD مصرف می کردند. زنان امتیاز بالاتری نسبت به مردان داشتند. علائم ADHD با افزایش سن کاهش یافت، اما همچنان به ‌طور معنی ‌داری بالاتر از سطح جمعیت عمومی باقی ماند. سطح HbA1c با امتیازهای ASRS ارتباط مثبت داشت (ضریب همبستگی رتبه ‌ای اسپیرمن یاr  =0.28، p < 0.0001).

 افرادASRS  مثبت، کنترل ضعیف ‌تری بر قند خون خود داشتند(HbA1c مساوی یا بیش از 8.0 درصد،OR  تعدیل ‌شده 2.3، فاصله ی اطمینان 95 درصد:1.3–4.1، p < 0.0001) و امتیازهایPHQ-9  بالاتری (۱۰ ± ۷.۳در برابر ۶.۱ ± ۶، آزمون آماری کای 2 با یک درجه آزادی=9.2، p = 0.002) نسبت به گروه ASRS منفی، نشان دادند. هیچ ارتباطی بین امتیازهای ASRS و بیماری ‌های قلبی–متابولیکی یا سایر اندازه‌ گیری‌ های آزمایشگاهی و بالینی یافت نشد.

محققان نتیجه‌ گیری کردند که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۱ دارای علائم  ADHDتشخیص ‌داده‌ نشده هستند که با کنترل ضعیف ‌تر قند خون و افسردگی مرتبط است.

آنها تاکید کردند که برای بررسی شیوع و اثراتADHD  در این گروه، پژوهش ‌های بیشتری با نمونه ‌های بزرگ ‌تر مورد نیاز است.

منبع:

https://www.mdpi.com/2077-0383/14/10/3606